حمیدرضا حاجیاشرفی، رئیس سابق هیئت مدیره انجمن کارشناسان صنعت بیمه در گفتوگو با ایکنا، درباره بنگاهداری برخی شرکتهای بیمه اظهار کرد: به طور کلی تفاوت بین بانکها و بیمهها در آییننامه آنهاست. در فعالیت بیمهگری اصولاً عملکرد بیمه مشخص است و در آییننامه شماره 58 نحوه سرمایهگذاری ذخایر فنی و ریالی بیمه مصوب شورای عالی دقیقاً مشخص شده که چند درصد از حق بیمه را میتوان برای انجام تعهدات حال نقدی نگه داشت، با چند درصد آن میتوان معاملات مستغلات را انجام داد، چند درصدش سهام باشد و نیز چند درصد آن سپرده باشد.
وی افزود: اگر شرکتهای بیمه خارج از این درصدها اقدام کنند آن وقت بیمه مرکزی مکلف است در صورت آگاهی مانع فعالیت شرکتهای بیمه شود. دقت داشته باشید در شرایط تورمی موجود در کشور برخی میگویند باید ارزش پولمان را حفظ کنیم و سخنشان هم درست است ولی آییننامه مذکور به شرکتهای بیمه این اجاره را نداده که برروی بازارهای غیرمولد سرمایهگذاری کنند تا از تورم در امان بمانند و بتوانند تعهدات بیمهای را پاسخ دهند.
شیوههای تأمین مالی در صنعت بیمه
رئیس سابق هیئت مدیره انجمن کارشناسان صنعت بیمه ادامه داد: ناگفته نماند مطابق آییننامه مذکور شرکتهای بیمه میتوانند املاک و مستغلات خریداری کنند و ایراد قانونی به آن وارد نیست البته این هم درصد دارد و نمیتوانند همه پول را تبدیل به ملک کنند چون هزینههای جاری و تعهدات باید از همین حق بیمهها تأمین شود، ولی خرید سکه و طلا و دلار و دیگر ارزها ممنوع و خلاف قانون است.
حاجیاشرفی با اشاره به شیوه صحیح و مرسوم در زمینه تأمین مالی صنعت بیمه گفت: صنعت بیمه از چندین طرق میتواند دست به تأمین مالی بزند؛ ابتدا از طریق حق بیمهای که از مشتریان خود دریافت میکند و اصلیترین و مهمترین شیوه تأمین مالی همین شیوه است و در این راستا صندوقی را تشکیل دادهاند که به واسطه آن هزینههای جاری و اداری و نیز تعهدات موجود را پاسخ میدهند.
بیشتر بخوانید:
وی بیان کرد: شیوه دوم تأمین مالی مربوط به رسوب سرمایه است که در صنعت بیمه اتفاق میافتد. به عبارت بهتر بین دریافت حق بیمه از سوی شرکتها تا پرداخت خسارت و انجام تعهدات فاصله زمانی قابل توجهی وجود دارد این پولها یا حق بیمهها نزد بیمهگر رسوب میکنند. در دنیا آییننامه سرمایهگذاری شرکتهای بیمه وجود دارد و مطابق این آییننامه به شرکتهای بیمه فرمولی ارائه داده میشود که طبق آن دو نوع ذخیره فنی و ریاضی مطرح هستند و به ذخیره در بیمههای غیرزندگی ذخیره فنی گفته میشود و بیمههای زندگی، اندوختهسازی یا عمر هم ذخیره ریاضی نام دارند.
تفاوت ذخیره ریاضی و فنی
رئیس سابق هیئت مدیره انجمن کارشناسان صنعت بیمه گفت: ذخیره ریاضی را باید استراتژیک سرمایهگذاری کرد یعنی یک سرمایهگذاری سه یا پنجساله با آن صورت گیرد چون تعهداتشان بیش از پنج سال است ولی ذخایر فنی که کمتر از یکسال و کوتاهمدت هستند را باید در حوزههایی سرمایهگذاری کنند که نقدشوندگی سرمایه سرعت بیشتری داشته باشد و در این زمینه خرید سهام پروژههای بزرگ دولتی، خرید اوراق قرضه و سپردهگذاری با سود بالا را انجام میدهند.
حاجیاشرفی در پایان تصریح کرد: اگر شرکت بیمهای میخواهد سالم کار کند فقط اینگونه میتواند و به غیر از این خلاف قانون و مصداق بنگاهداری است و یا اگر بخواهند قانون را دور بزنند به محض اینکه نهاد ناظر بیمه مرکزی و نماینده دولت برای حفظ حقوق بیمهگذاران و بیمهشدگان متوجه شوند میتوانند اقدام کنند و اگر هم اینها اقدامی انجام ندهند میتوان از طریق قوه قضائیه و هیئت دولت شکایت کرد و ضرر و زیانش به اندازهای که قانون پیشبینی کرده برعهده ناظر خواهد بود.
انتهای پیام
The post شیوههای مرسوم تأمین مالی در صنعت بیمه Originally appeared on iqna.ir