حفظ قرآن آن‌چنان جذاب است که بارها دوست داریم تکرار شود

در میان قشر دانش‌آموز، افرادی را می‌توان یافت که به غیر از توفیقات تحصیلی، در عرصه‌های گوناگون همچون رشته‌های ورزشی، علمی، فرهنگی، هنری و … خوش درخشیده و به موفقیت‌هایی دست پیدا کرده‌اند.

دانش‌آموزان دیگری را نیز می‌توان جُست که در عرصه قرآنی فعال بوده و قاری و حافظ قرآن هستند. محدثه و حدیثه رحیم‌زاده؛ خواهران دوقلو و دانش‌آموزی هستند که موفق به حفظ کل قرآن شده‌اند. این دو خواهر که هم اینک در پایه نهم تحصیل می‌کنند، در دوره‌های حفظ قرآن اداره کل امور قرآنی آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) شرکت کرده و جزء ۲۸ برگزیده‌ای بودند که روز دوم آبان‌ماه در هفدهمین دوره تجلیل از حافظان کل قرآن کریم این آستان، مورد تقدیر قرار گرفتند. در ادامه به مناسبت روز دانش‌آموز گفت‌وگویی با این خواهران قرآنی صورت گرفته که در ادامه می‌آید. 

ایکنا ـ حفظ قرآن را از چه زمانی آغاز کردید و شیوه حفظ شما به چه شکل بوده است؟

محدثه رحیم‌زاده: ما از سن پنج سالگی در دوره‌های اشاره، آموزش‌های مربوط به روخوانی، روان‌خوانی و تجوید را گذراندیم و بعد از آن شروع به حفظ قرآن کردیم.

روش ما برای حفظ قرآن هم به این صورت بود که ابتدا هر آیه را دوبار با صدای استاد شهریار پرهیزکار گوش می‌‌دادیم و سپس دو بار این آیه را برای هم قرائت می‌کردیم،‌ در ادامه آیه را دوبار گوش می‌کردیم و به همین ترتیب تا آخر صفحه ادامه می‌دادیم، در آخر  که یک خواندن یک صفحه از قرآن به این نحو تمام می‌شد، برای بار سوم به دو بار گوش می‌کردیم.

ایکنا – برای حفظ کل قرآن چند سال تلاش کردید؟

حدیثه رحیم‌زاده: پدر و مادرمان زحمت‌های بسیاری در این مسیرِ نورانی برای ما کشیدند؛ به خصوص مادر که ما را در روزهای گرم و سرد و همچنین روزهای ماه رمضان با زحمت و با استفاده از اتوبوس و مترو به کلاس می‌بردند و با لطف الهی و عنایت آقا صاحب الزمان(عج)، حفظ قرآن ما ۵ سال به طول انجامید.

ایکنا ـ حفظ قرآن توسط شما روند مشخصی داشت؛ یعنی هر روز زمان مشخصی را برای این کار اختصاص می‌دادید؟

حدیثه رحیم‌زاده: ما در روزهای تابستان قطعاً زمان بیشتری داشتیم که آن را به قرآن اختصاص دهیم و در روز ۵ تا ۶ ساعت مشغول قرآن خواندن بودیم که ثمره آن حفظ ۲ تا ۳ صفحه بود، البته فرصت برای تکرار و دوره هم داشتیم. اما با شروع مدارس طبیعتاً زمان محدود بود و زمان کمتری هم به قرآن خواندن اختصاص می‌دادیم، در ایام مدرسه و در طول هفته تقریباً ۲ تا ۳ صفحه حفظ می‌کردیم، در اکثر روزها آنچه را که دوره کرده بودیم به مادرمان تحویل می‌دادیم ولی به مرور زمان، خودمان با هم مباحثه و دوره داشتیم.

ایکنا ـ زمانی که برای حفظ قرآن صرف می‌کردید، لطمه‌ای به درس شما وارد نمی‌کرد؟

محدثه رحیم‌زاده: به هیچ‌ عنوان؛ قرآن هیچ لطمه‌ای به درس ما وارد نکرد بلکه قرآن هم در دوران ابتدایی و هم در دوران راهنمایی به شدت به ما کمک هم کرد. این تنها قرآن بود که همیشه در درس‌هایمان به ما کمک می‌کرد و باعث موفقیت ما می‌شد.

ایکنا ـ چه عواملی در توفیق شما برای حفظ قرآن نقش داشت؟

حدیثه رحیم‌زاده: علاوه بر تلاش و پشتکاری که ما داشتیم قطعاً پدر و مادر و اساتیدی که در این مسیر ما را همراهی کردند در این موفقیت نقش داشته‌اند، همچنین با دوستانی که در کلاس بودیم رقابتِ سالم در کنار رفاقت داشتیم و این باعث می‌شد تا ما ذوق و علاقه ‌بیشتری به قرآن خواندن و شرکت در کلاس‌ها داشته باشیم.

علاوه بر این‌ها در کلاس‌های قرآن جوایزی تهیه می‌شد تا در صورت کسب موفقیت در حفظ و دوره کردن قرآن، به دانش‌آموزان داده شود و این موضوع نیز در ایجاد انگیزه و توفیق ما، اثر و نقش به‌سزایی داشت.

ایکنا ـ اشاره‌ای هم به اسامی اساتید قرآنی در اداره امور قرآنی آستان عبدالعظیم(ع) داشته باشید و در مورد نوع تعاملی که با ایشان داشتید هم بگوئید.

محدثه رحیم‌زاده: زمانی که در کلاس‌های حرم ثبت‌نام کردیم خانم پور‌امینی استاد ما بود، با ایشان یک ترم کار کردیم و بسیار عالی بودند. بعد از ایشان دو ترم هم با استاد عمیدی، کلاس داشتیم، این دو سال همزمان با دوران کرونا بود، در این زمان آموزش‌ها به صورت تلفنی بود. بعد از دو ترم با استاد گلفام شروع به کار کردیم. در این دوره به خاطر کرونا ابتدا کلاس‌ها به صورت تماس تصویری انجام می‌شد ولی به مرور زمان و کم‌شدن همه‌گیری کرونا کلاس‌ها حضوری شد و قرآن‌آموزان توانستند اساتید خود را از نزدیک ببینند. خانم گلفام با تجربه و کاربلد بود که همراهی بسیار خوبی با بچه‌ها دشات، در واقع حفظ قرآن ما نزد ایشان تمام شد. در نهایت هم با آخرین استادی که کار کردیم استاد طاهر‌نژاد بودند که با ایشان محفوظاتمان را دوره می‌کردیم تا برای امتحان آماده شویم، ایشان هم برای ما خیلی زحمت کشیدند. همینجا از همه اساتید بزرگوار و ارجمندی که در این مسیر به ما کمک کردند کمال تشکر و قدردانی را داریم.

ایکنا ـ در فرایند حفظ تکرار و تثبیت نقش تعیین‌کننده‌ای دارد، شما این روند را به چه شکل پشت سر گذاشتید؟

حدیثه رحیم‌زاده: بله به طور قطع نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. اگر بعد از موفق شدن به حفظ کل قرآن، تثبیت و تکرار انجام نشود خدایی نکرده حفظ قرآن از یاد رفته و تمام زحمات چندین ساله حافظ بر باد خواهد رفت. با توجه به اینکه حجم دروس ما زیاد است سعی کرده و می‌کنیم، هر روز قبل از  انجام تکالیف، یک جزء یا حداقل ۱۰ صفحه را با هم مباحثه کنیم، اگر زمان مدرسته نباشد قطعاً روزانه ۲ تا ۳ جزء را  با هم مباحثه می‌کنیم.

ایکنا ـ حفظ کل قرآن توسط شما چه کیفیتی دارد، یعنی الان با خواندن آیه قادر به ذکر نام سوره، شماره آیه و صفحه آن هستید؟

محدثه رحیم‌زاده: بله، اگر سؤالی از ما پرسیده شود می‌توانیم شماره صفحه و جزء و سوره را بگوئیم. درباره معانی قرآن هم در حال رفتن به کلاس ترجمه زبان قرآن(سطح مقدماتی) و یادگیری معنی قرآن هستیم که همچنان هم ادامه دارد.

ایکنا ـ توصیه شما به عنوان حافظان کل قرآن، به هم سن و سال و هم‌نسل‌های‌ خودتان چیست؟

محدثه رحیم‌زاده: برای اینکه در کنار قرآن باشند، حتماً نباید قرآن را حفظ کنند، بلکه اگر روزانه چند خط از قرآن را تلاوت کنند و مهم‌تر از همه عامل به قرآن باشند می‌توانند تأثیرات بسزای آن را  در زندگی خودشان درک کنند.

توصیه ما به هم سن و سال‌های خودمان این است که به جای گوش دادن به موسیقی‌های خارجی و یا غمگین می‌توانند با گوش سپردن به کلام الهی علاوه بر آرامشی که به دست می‌آورند خودشان را به راه راست هدایت کنند و لذت شرکت در کلاس‌های قرآن در کنار دوستان را بچشند که با هیچ‌ چیز دیگری قابل جبران نیست، تا جایی که هر روز هفته را چشم انتظار کلاس قرآنی که در آن شرکت کرده‌اند می‌شوند. لذتی که در این مسیر به انسان دست می‌دهد آن قدر شیرین و جذاب است که وقتی حافظ کل شدند، باز دوست دارند دوباره به آن روزها باز گردند.

ایکنا ـ والدین در تشویق فرزندانشان برای قرار گرفتن در مسیر قرآن چه نقشی دارند؟

حدیثه رحیم‌زاده: اگر پدر و مادرها می‌خواهند فرزندان صالحی داشته باشند که عامل به قرآن و سرباز آقا صاحب‌الزمان باشند و در آخرت برایشان باقیات و صالحاتی باشد بهترین راه همین حفظ قرآن است که البته راهی سخت و بسی شیرین است که نیاز به صبر و شکیبایی و همراهی با فرزندانشان دارند.

سجاد دبیریان

انتهای پیام